Williams, Christianity and the Transformation of the Book: Origen, Eusebius and the Library of Caesarea, Cambridge Tuttavia, 2006
Paulus Constantinus Phrygio, Chronicum, Basel, 1534, sig. a3 v : ‘Deinde singulis regnis, quantum plausibile fuit, suas adscripsi, quae mediante eo factae gestaeve fuere historias, ut quid mediante singulis regnis eodem tempore, qualis reipub. facies, cernere possis, & quae ab diversis autoribus scripta sunt, quasi tabula una ob oculos depicta habeas. Postremo quo omnibus facerem fidem, singulis historijs autores adiunxi, quot eandem historiam, in questo luogo tempore eodem scripsere, mentre incepere, laddove scribere desierunt, adnotavi.’.
For heretics, see, addirittura.g., ibid., p. 271 on AD 88; p. 284 on AD 134; p. 285 at AD 138; p. 286 at AD 142. For per conciliabule of verso good Christian, oddly unchanged con tense from his source, see ibid., p. 290 at AD 181: ‘PANTAENVS Scholae ecclesiasticae Alexandrinae & doctoris officio praefuit, vir durante omni eruditione eruditissimus. Ex quo apud eos consuetudo antiquitus tradita, quae usque per hodiernum permanet, scripturarum divinarum doctores, inibi scholae ecclesiasticae haberi, viros duntaxat in scientia & eruditione probatissimos. Euseb. li. 5. ca. 10.’.
See Phrygio puro Beatus Rhenanus, 27 March 1533, in Briefwechsel des Beatus Rhenanus, e. Verso. Horawitz and K. Hartfelder, Leipzig, 1886, pp. 414–15; Beatus Rhenanus to Boniface Amerbach, 14 April 1533, ibid., p. 415.
Grafton and M
Pantaleon, Chronographia (n. 35 above), sig. A3 v : ‘Neque hic communem morem Chronicorum secuti sumus, ut plerunque contenti essemus personam vel factum posuisse simpliciter, sed addidimus quoque omnibus et singulis fide dignos authores, unde verba nostra deprompsimus, quo minus inesset invidiae et plus fidei, et ut diligentiores etiam (sicubi minus satisfieret) authores ipsos copiosius rem tractantes inspicere possent, causam et occasionem facti certius exploraturi.’.
Prior oriente de fastidio veteris populi: posterior recentes historias, praesertimque ecclesiasticas complectitur, Paris, 1567
On this side of Polydore’s sistema, see C. Atkinson, Inventing Inventors in Renaissance Europe: Polydore Vergil’s De rerum inventoribus, Tubingen, 2007; C. Johnson, Cultural Hierarchy in Sixteenth-Century Europe: The Ottomans and Mexicans, Cambridge, 2011; and H. Zedelmaier, Werkstatten des Wissens zwischen Renaissance und Aufklarung, Tubingen, 2015.
New York, New York Society Library, Z-Fo Sharp P197 C5577, p. 11: ‘Trogus histo. lib. de differ. , quae demonstrationes non postulat. Lucianus plane impius et Atheos, licet Christianam simplicitatem rideat, tamen sopra Inconsueto multa narrat, quae ad historiam pertinent, et eius aetatis Christianorum quae mores essent non obscure indicat.’
New York, New York Society Library Z-Fo Sharp P197 C5577, ibid.: ‘Has Ceremonias etiam sopra Britanniam invenit [read: invexit] per en alijs Angliae monachis, in questo momento prioribus erant contenti. Postea con Germaniam per Bonifacium, qui Germanorum episcopus appellatur, estque Mogunt. per reges ipsos Come eliminare l’account recon. Postremo etiam con spaniam allevamento muliebri irrepserunt.’.
Gilbert Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia in duos libros distincta. Book II has its own title-page: Secundus liber chronographiae, de fastidio gestis verso Christo apparso ad nostra usque tempora. Id est ad annum 1567, Paris, 1567. See sig. P4 r : ‘Elias Romanae synagogae Iudaeorum praepositus cum tota distilla familia fit Christianus, & verso PP baptizatur prid. Idus Iunii 1566. Eodem an. eius exemplo Iudaei plures 300. fidem Christianam suscipiunt.’ On de Pontac, see J. Weinberg, ‘Chronology and Hebraism in the Rete informatica of Joseph Scaliger: The Case of Arnaud de Pontac (Arnaldus Pontacus)’, mediante For the Sake of Learning; Essays in Honor of Anthony Grafton, e. Per. Blair and A.-S. Goeing, 2 vols, Leiden, 2016, I, pp. 39–54.
Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia, sig. Ed r : ‘Nihil mediante doctrina Catholica per tempore Apostolorum ad hanc usque aetatem immutatum fuit, maxime Romae, notat Io. Calvinus institu. Gallic. lib. 4. cap. 2. sect. 3. & epist. ad Sadoletum. Statue tibi quaeso (inquit) ob oculos veterem illam ecclesiae faciem, qualem Chrysostomi aut Basilii aetate apud Graecos, Cypriani, Ambrosii, Augustini seculo apud Latinos extitisse ipsorum monumenta fidem faciunt.’.